Калі ты засумуеш
і бляклай стане адзінота,
ад дрэва роднага галінкі
ты адарвешся, паляціш,
як ліст асенні, долу –
ператваруся я ў паветра,
каб падхапіць цябе
пяшчотнымі рукамі,
падняць высока – у аблокі,
дзе мы ўз’яднаемся
ў каханні…
Калі ты засумуеш,
заўсёды буду побач –
на тваіх вуснах
паветраным
пацалункам!
2009
|
|
